1987 yılında Anani ve sanatçı arkadaşları Sliman Mansour, Vera Tamari ve Tayseer Barakat tarafından kurulan Yeni Vizyonlar sanat hareketi, kültürel direnişin bir biçimi olarak İsrail'den gelen malzemeleri kullanmaktan kaçınırken, yerel doğal malzemeleri kullanmaya odaklandı.
Hareket,işgal altındaki Filistin'de derin siyasi çalkantıların yaşandığı bir dönemde kendi kendine yetebilmeyi önceledi.
Anani, “[Yeni Vizyonlar] İntifada'nın koşullarına bir yanıt olarak ortaya çıktı” dedi. “Boykot ve kendi kendine yeterlilik gibi fikirler, o dönemde sanat pratiğimizde bir değişime ilham verdi.”
Kurucu üyelerden her biri belirli bir malzemeyle çalışmayı seçti ve dönemin ruhuna uygun yeni sanat tarzları geliştirdi. Bu fikir ilgi gördü ve yerel, bölgesel ve uluslararası düzeyde birçok sergi düzenlendi.
Neredeyse kırk yıl sonra, Yeni Vizyonlar’ın ilkeleri – kıtlığa rağmen kendine yeterlilik, direniş ve yaratıcılık – sanat yapmayı hem bir ifade biçimi hem de bir hayatta kalma eylemi olarak gören yeni nesil Filistinli sanatçıları yetiştirmeye devam ediyor.
Şu anda 82 yaşında olan Anani ve diğer kurucu üyeler, hareketin mirasını yaşatmaya yardımcı oluyorlar.
Neden “Yeni Vizyonlar”?
“Bu harekete Yeni Vizyonlar adını verdik çünkü özünde, özellikle yerel malzemelerin kullanımı yoluyla deneyselliği benimsiyordu,” diyen Anani, koyun derilerinin zenginliğini, dokularını ve tonlarını keşfettiğini ve bunları sanatına etkileyici şekillerde entegre etmeye başladığını belirtti.
2002 yılında, şu anda 80 yaşında olan Tamari, İsrailli yerleşimcilerin yaktığı her gerçek zeytin ağacı için bir seramik zeytin ağacı yapmaya başladı ve Tale of a Tree (Bir Ağacın Hikayesi) adlı bir heykel
enstelasyonu oluşturdu. Daha sonra, genellikle birbiriyle karışmayan seramik parçaların üzerine sulu boya katmanları uygulayarak her bir malzemenin olağan sınırlarını zorladı ve aile fotoğrafları, yerel manzaralar ve siyaset unsurlarını bir araya getirdi.
Bu arada 66 yaşındaki Barakat, kendi pigmentlerini oluşturdu ve ardından ahşaba şekiller yakmaya başladı, yüzeydeki hasarı görsel bir dile dönüştürdü.
78 yaşındaki Mansour, “Diğer sanatçılar toprak, deri, doğal boyalar ve hatta malzemelerin kırılganlığını hikayenin bir parçası olarak benimsemeye başladı” dedi ve Yeni Vizyonlar Hareketi ortaya çıkmadan önce, ulusal semboller ve kimlik odaklı eserler oluşturarak yıllarını geçirdikten sonra, eserlerinde bir tür “çıkmaza” girdiğini ve bu eserlerin tekrarlayıcı olmaya başladığını hissettiğini ekledi.
